ابن ابی‌جامع محیی‌الدین عبداللطیف بن علیآلِ ابی‌جامع، خاندانی از عالمان دینی شیعه در عراق و لبنان و ایران در سده ۱۰ و ۱۱ق/۱۶ و ۱۷م است. یکی از شخصیت‌های این خاندان، محیی‌الدین عبداللطیف بن علی، فقیه، محقق، محدّث و از عالمان به‌نام امامی می‌باشد. ۱ - سیر زندگی عبداللطیفعبداللطیف بن علی، محیی‌الدین، فقیه، محقق، محدّث و از عالمان به‌نام امامی می‌باشد. تاریخ تولد و مرگ او روشن نیست، وی در هویزه می‌زیسته و پس از مرگ پدر به خَلَف آباد هجرت کرده است. ۲ - اساتید و شاگرداناو نزد شیخ بهائی (د ۱۰۳۱ق/۱۶۲۲م) و صاحب معالم زین‌الدین (د ۱۰۱۱ق/۱۶۰۲م) و شیخ‌حسن فرزند شهید ثانی و سیدمحمد بن ابی‌الحسن عاملی درس خوانده و از آنان اجازه روایت داشته است. عبداللطیف از اساتید سیدعلی‌خان حویزی است. ۳ - آثاراو دارای آثاری بدین قرار است: ۱. جامع الاخبار فی ایضاح الاستبصار؛ ۲. کتاب الرجال؛ ۳. الحاشیه علی معالم الاصول؛ ۴. کتاب المنطق. ۴ - فهرست منابع(۱) آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه. (۲) امین عاملی، سیدمحسن، اعیان الشیعه، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۰۳ق. (۳) حر عاملی، محمد بن حسن، امل الآمل، به کوشش احمد حسینی، بغداد، مکتبة الاندلس، ۱۳۸۵ق. (۴) خوانساری، محمد باقر، روضات الجنات، قم، اسماعیلیان، ۱۳۹۱ق. ۵ - پانویس۶ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل ابی‌جامع»، ج۱، ص۳۴۹. |